باید غم هایمان را نفرین کنیم
جدا از من باشیم
و عشق راتقسیم کنیم
اگرلقمه نانی بدست أوریم
میان خود و کودکان تقسیم کنیم
نپرسیم فقیری به زشتی رفتارمان
بترسیم از ناله های روزگار
اگراین دست تهی گریه کرد
خدایش به سختی اندیشه کرد
چه شاید دل بیمار ما
به لطف وجودش گیرد شفا